zagubiona-dziefcynka

Nie mogę!!!Każde jego słowo sprawia mi ból...z każdym jego słowem co raz bardziej cierpie!!! Nie mogę już tak dłużej żyć!!! NIE MOGĘ!!! Ale nie umiem żyć(istnieć) inaczej! Nie potrafię powiedzeć sobie po prostu "nie myśl o nim, to koniec" NIE POTRAFIĘ!!! Jestem teraz małą bezbronną istotą uwięzioną w klatce uczuć...A z takigo więzienia jest najtrudniej się wydostać...

Ja mam ze sobą naprawdę ogromny problem...=((( Myślę nawet  o pójściu do psychologa! Chociaż nie wiem czy on by mi pomógł...Chyba muszę sama sobie radzić z problemami. Nawet z takimi...Ale ja nie potrafię!!!Dziś dopiero przekonałam się co to znaczy być naprawdę cast away...Byłam gdzieś daleko...nie wiem gdzie....gdzieś w świecie myśli...tylko, że niezbyt optymistycznych myśli...myślałam o problemie, który mam ze sobą i o swoim uczuciu...do niego.To jest chyba po prostu wygasające już uczucie czekające na to aż ktoś je do końca zgasi, lub ponownie z dogasającego już żaru, roznieci ogień by uczucie to buchnęło ogromnym płomieniem(jak kiedyś) i zapłonęło ogromnym, nieujarzmionym ogniem, po to by kiedyś znów zacząć dogasać...